کد مطلب:153772 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:250

اباة الضیم کیانند
اباةالضیم یعنی كسانی كه هرگز زیر بار ظلم و ذلت و خواری نرفته اند در تاریخ گذشتگان مخصوصا تاریخ اسلام و بویژه تاریخ شیعه كه پس از وقوع حادثه جانگداز كربلا و شهادت امام حسین (ع) شیعیان و پیروانش آن حضرت از آن بزرگوار تأسی نموده و راه آن حضرت را دنبال كردند نام افراد زیادی ثبت شده است.

پیشگام در این خصلت و امتیاز در تاریخ اسلام حضرت مولای متقیان امیرمؤمنان علی علیه السلام است كه پس از ورود به صفین و قرار گرفتن شریعة در اختیار سپاه شام و منع آب از سپاهیان علی (ع) آن حضرت با این جملات یارانش را برای تصرف شریعة تحریك نمود: قد استطعموكم القتال فأقروا علی مذلة و تأخیر محله اورووا السیوف من الدماء ترووا من الماء، فالموت فی حیاتكم مقهورین و الحیاة فی موتكم قاهرین ألا و ان معاویة قاد لمة من الغواة و عمس علیهم الخیر حتی جعلوا نحورهم أغراض المنیة.

«سپاه شام جنگ را بر شما تحمیل كردند در این مورد یا می باید ذلت و عقب ماندگی را بپذیرید یا شمشیرها را از خون ها سیراب كنید، كه مرگ شما در حیات شما است در حالی كه سرافكنده اید، لیكن حیاة و زندگی در مرگ شما است در صورتیكه مرگ شرافتمندانه را اختیار كنید، همانا معاویه عده ای از ستمكاران و گمراهان را گسیل كرده كه چون حقیقت بر آن ها پوشیده است گلوهایشان را هدف تیرهای شما قرار داده اند.

در این جملات علی علیه السلام به یاران خود تفهیم می كند كه مرگ با شرافت زندگی است و زندگی ننگین بدترین مرگ است.

از جمله اباةالضیم یزید بن مهلب است و دیگر زید بن علی بن الحسین علیهماالسلام و محمد و ابراهیم پسران عبدالله محض كه بحمدالله در كتاب شاگردان مكتب امام مكتوب است و همچنین یحیی بن زید و سایر سادات از نسل امیرالمؤمنین (ع) كه ابن ابی الحدید در جلد اول شرح نهج البلاغة از صفحه 300 ذیل خطبه یاد شده حالات بیشتر آنان را ذكر نموده است [1] .



[1] شرح ابن ابي الحديد ج 1 طبع بيروت ص 300 - نهج البلاغة خطبه 51.